Όταν αναφερόμαστε στο νου είναι σαν να υπάρχει μόνο ένας, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο και ο καθένας έχει μια διαφορετική λειτουργία, κυρίως όμως ο καθένας μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο.Αυτοί είναι ο συνειδητός νους και ο υποσυνείδητος νους.Ο συνειδητός νους βρίσκεται πίσω από το μέτωπο .Αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου καλείται μετωπιαίος φλοιός και είναι η πηγή της προσωπικής μας ταυτότητας.Είναι το μέρος εκείνο στο οποίο η πνευματικότηκα και η βιολογία συνδέονται.Η σχέση του συνειδητού νου, που είναι ο μετωπιαίος φλοιός, έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα, γι αυτό οι άνθρωποι είμαστε τόσο διαφορετικοί από τα ζώα.Έχουμε φαντασία και μέσα από αυτή μπορούμε να δημιουργήσουμε.Όπως υποστηρίζει ο dr Joe Dispenza, το μυαλό μας δεν έχει διάκριση μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού.Το πιο θαυμάσιο πράγμα με το συνειδητό νου είναι πως αν ρωτήσουμε είτε έναν είτε δέκα ανθρώπους τί θέλουν από τη ζωή τους , οι απαντήσεις που θα λάβουμε θα έχουν σχέση με τη δημιουργικότητα όπως π.χ. με την καλή υγεία, καλές σχέσεις και καλό εργασιακό περιβάλλον.Το δεύτερο μέρος του νου όμως , ο διαχωρισμός γίνεται για θέμα κατανόησης της διαφορετικότητας της λειτουργίας τους, ο υποσυνείδητος νους υπάρχει πριν δημιουργηθεί ο συνειδητός νους και σημαίνει κάτω από τη συνείδηση.Τα προγράμματα δηλαδή που εκτελούνται εκεί δε χρειάζεται να τα σκεφτούμε,λειτουργούν αυτοματικά.Επομένως, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι τον υποσυνείδητο νου δεν τον χαρακτηρίζει η δημιουργικότητα γιατί λειτουργεί ακριβώς όπως ένας υπολογιστής.Υπάρχουν εκεί όλα τα προγράμματα και το ενδιαφέρον σε αυτό είναι ότι όταν ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε για παράδειγμα να κάνουμε ποδήλατο ή να περπατάμε στην ηλικία πάνω κάτω των 2 ετών, το μάθαμε επιτυχώς δίχως να πέφτουμε μετά από αρκετές προσπάθειες και με την επανάληψη.Από ένα σημείο και μετά αυτό γίνεται πρόγραμμα που μας ακολουθεί εφ όρου ζωής, γιατί το πρόγραμμα που δημιουργήθηκε στην ηλικία αυτή εξακολουθεί να υπάρχει.Από το τμήμα αυτό του εγκεφάλου προέρχονται τα χειρότερα συναισθήματα και η εξήγηση είναι ότι συνδέεται με το ένστικο της επιβίωσης που σκοπός του και λειτουργία του είναι να μας κρατάει σε εγρήγορση έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να είμαστε σε ετοιμότητα να ανταπεξέλθουμε σε οποιοδήποτε κίνδυνο απειλεί τη ζωή μας.Το ένστικτο αυτό ήταν πολύ αναπτυγμένο πριν ο άνθρωπος εκσυγχρονιστεί ,τότε που πάλευε συνεχώς κυνηγώντας να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, την τροφή του, την ένδυσή του και τη στέγη του και να προστατευτεί από αντίξοες καιρικές συνθήκες.Με την πάροδο των ετών οι άνθρωποι εκσυγχρονίστηκαν όμως η κάλυψη των βασικών αναγκών, τουλάχιστον ,εξακολουθεί να αποτελεί καίριο ζήτημα.Δηλαδή το ένστικο της επιβίωσης υπάρχει, κοιμάται ,όμως ενεργοποιείται αμέσως μόλις ένα εξωτερικό ερέθισμα μας βάλει σε θέση επίθεσης, άμυνας ,παγώματος ή φυγής.
Ο υποσυνείδητος νους λειτουργεί σαν μια συσκευή εγγραφής cd. Καταφράφουμε ένα πρόγραμμα μέσω αυτής και κάθε φορά που πατάμε το κουμπί έναρξη αυτή παίζει.Μπορούμε να παρομοιάσουμε το κουμπί έναρξη με ένα εξωτερικό ερέθισμα .Μπορούμε να έχουμε το κουμπί πατημένο για όλη την αιωνιότητα όμως το πιο πιθανό είναι αν υπάρχουν αποδυναμωτικά προγράμματα να ζήσουμε και μια αποδυναμωμένη ζωή.Όσο και να θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή που μας συναρπάζει , αυτό δε θα δουλέψει αν δεν έχουμε ενσωματωμένα προγράμματα που να υποστηρίζουν αυτό που θέλουμε πραγματικά.
Ένα παιδί από τους τελευταίους τρεις μήνες της εγκυμοσύνης και μέχρι τα επτά του χρόνια δεν έχει υψηλή δραστηριότητα επίγνωσης.Λειτουργεί σε χαμηλές δονήσεις και οι δονήσεις αυτές στη γλώσσα των συχνοτήτων μεταφράζονται ως δόνηση Θήτα.Η Θήτα κατάσταση χαρακτηρίζεται από τη φαντασία.Τα παιδιά κάτω των επτά ετών περιπλέκουν τον κόσμο της πραγματικότητας με τον κόσμο της φαντασίας, μπλέκεται ο πραγματικός κόσμος με τον φανταστικό. Ετσι, μέχρι τα επτά έτη το παιδί καταγράφει διαρκώς, το ερώτημα όμως είναι τί καταγράφει;Καταγράφει τη συμπερίφορα της μητέρας του , του πατέρα του , της οικογένειας και της κοινωνίας γενικότερα.Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;Γιατί ένα παιδί πρέπει να μάθει πώς να είναι μέλος μιας οικογένειας και ενεργό μέλος μιας Κοινωνίας και αποδεκτό.Οπότε τα θεμελιώδη προγράμματά μας στο υποσυνείδητο προέρχονται κυρίως από την παρατήρηση των γύρω μας και όχι από εμάς και το πρόβλημα είναι πως όποιες και αν είναι οι ευχές μας ή οι επιθυμίες που έχουμε για τη ζωή μπορεί και να μην τις αναγνωρίσουμε ποτέ όταν αντιγράφουμε τις συμπεριφορές των άλλων.Στην ενήλικη ζωή μας με τη βοήθεια πλέον της αυτογνωσίας και θεραπευτικών ενεργειακών τεχνικών όπως είναι η μέθοδος Θήτα, Theta Healing®,μπορεί κανείς να συνειδητοποίησει όλα τα παραπάνω και να επέμβει αποτελεσματικά και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ανασύροντας όλα τα δυσλειτουργικά προγράμματα και ασυνείδητες συμπεριφορές και να τα αλλάξει με πιο ενδυναμωτικά που να υποστηρίζουν μια ζωή που συνάδει με τα θέλω,τις επιθυμίες του και τη ζωή που πραγματικά αγαπά και θέλει να ζήσει. Η επίγνωσή και μόνο από μόνη της απότελεί σημαντικό κομμάτι της διαδρομής.Υποστηρίζεται ότι η εγγραφή θετικών και ενδυναμωτικών προγραμμάτων μπορεί να γίνει με την επανάληψη θετικών επιβεβαιώσεων και ότι μπορούν με τον καιρό να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα, ένα νέο κόσμο. Δεν το κρίνω αν είναι λάθος ή σωστό , σε κάποιους ανθρώπους λειτουργεί σε κάποιους ίσως όχι. Η προσωπική μου άποψη είναι ενδεχομένως να δουλεύει μέχρι ένα βαθμό , δεν μπορείς όμως να γράψεις κάτι καινούριο πάνω σε κάτι παλιό.Δε γίνεται να κάνεις μια καινούρια εγγραφή πάνω σε κάτι παλιό.Πρέπει το παλιό να αφαιρεθεί να ξεριζωθεί και να επιλυθεί.
Καταλήγοντας, αυτο που θα ήθελα να τονίσω είναι πως το πραγματικό πρόβλημα των ανθρώπων είναι η έλλειψη επίγνωσης.Η απάντηση στο γιατί κάνω αυτό που κάνω και στο γιατί επιλέγω αυτό που επιλέγω ,από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο περίπλοκα θα κάνει την καθημερινότητα μας πιο ποιοτική , πιο γεμάτη με νόημα ουσία και σκοπό και κατά συνέπεια και τη ζωή μας την ίδια.Είναι τραγικό να μην γνωρίζουμε ποιος είναι ο προσανατολισμός μας στη ζωή και να χανόμαστε μέσα στα ρεύματα των εποχών.Έχουμε μια ζωή να ζήσουμε και οφείλουμε να τη ζήσουμε καλά.Το οφειλουμε σε εμάς στον εαυτό μας και το οφείλουμε στο ΌΛΟΝ.
Ένα από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα είναι το εξής:
“The lαck of knowledge represents the lαck of power” Bruce Lipton
